dinsdag 23 december 2014

Goeie voornemens

Ik ben een lijstjes-mens. Goeie voornemens, daar doe ik ook aan mee. 't Is te zeggen, de eerste week van januari, daarna 'vergeet' ik dat weer. Dit jaar is het vrij simpel, maar tegelijk ook moeilijker dan 'ik wil afvallen en wat meer sporten'.

Het gaat heel concreet over twee woordjes die zo veel mogelijk uit mijn vocabulaire geschrapt zullen worden. Nieuwsgierig? Dit zijn ze:

1. moeten
Als in: "ik moet naar een vergadering", "ik moet nog poetsen", "ik moet die toets nog verbeteren" etc.
Uiteraard gebeuren die dingen wel, maar het woord moeten zorgt ervoor dat ik ze als negatief ervaar.

2. vlug
Als in: "ik ga vlug nog een was insteken", "ik ga vlug douchen", "kom, vlug, we gaan te laat zijn", etc.
Neen. Niet vlug. Gas terugnemen. Die was kan morgen ook wel. Die douche, dat is 5 minuten me-time en daar wordt niet op bespaard. En te laat zijn, doet de wereld niet stoppen met draaien.
Onthaasting dus, met een mooi woord. "Ik heb geen tijd" wil ik leren ombuigen naar "ik ga daar nu tijd voor maken omdat ik dat nu belangrijker vind".

Ga je mee de uitdaging aan?

Reinhold Niebuhr

woensdag 17 december 2014

't Was stil aan deze kant.

Wow. Een maand is voorbijgevlogen, en het is hier dus veel te lang stil geweest. Op papier dan toch.

Razend druk was het op het werk. Ik sta in het onderwijs, en wat men ook moge beweren, het is zeker niet altijd rozegeur en maneschijn. I looooove my job, maar nu was het goochelen. Vergaderingen, laatste-lessen-voor-examens, deadlines om examens op te maken, examens verbeteren, klassenraden en straks nog oudercontact. Awel, met 40 uren per week geraakte ik er niet. Gelukkig neem ik vanaf vrijdagavond omstreeks 20u twee weken recup. Nah!

Ook hebben we hier een peuter die razend jaloers is op gelijk welk beestje dat de ronde doet in de crèche. Een kind met een snottebel? Ah, dat wil die van ons ook. Bronchitis? Geef maar hier die handel! Oorontsteking? Ja, lijkt ook wel plezant. Gooi daar gerust ook nog wat tandjesleed bovenop en uiteraard de onderbroken nachten die daarbij horen.
En omdat het nu blijkbaar eenmaal zo hoort, moet dat zich altijd voordoen op een moment waar je van denkt "goh, nu kan ik er niets meer bij hebben hoor".
Gelukkig maakt ze het goed met haar extreem goeie looks, aanstekelijke lach en algemene peuterheerlijkheid. Kijk kijk kijk, wat een mooie 18maander is dat toch:

Eindelijk ook voldoende haartjes om er een - nog steeds nutteloos - speldje in te steken!

Goeiemorgen! Geen enkele kans op ochtendhumeur wanneer ik dat gezichtje zie!

Mond vol tanden!

Intussen is baby2 al een heuse (en errrrrg beweeglijke) zesmaandenfoetus geworden. Nog een drietal maanden en wij zijn hier terug in de ultrakleine pampers en let-op-voor-het-hoofdje fase. Een klein, lief, hulpeloos maar oh zo schattig piepke, dat ons toevertrouwd wordt om voor te zorgen, lief te hebben, groot te brengen en een plaatsje te helpen vinden op deze wereld. Ik word er zowaar melancholisch van. (Ja, die zwangerschapshormonen, 't zijn vree dingen!) Wel spijtig dat ik mijn voeten intussen kwijtgespeeld ben:


En alsof de tijd nog niet snel genoeg gaat: morgen gaat Babette al voor de laatste dag van 2014 naar de crèche. Daarna begint voor haar én voor hen ook de welverdiende kerstvakantie. Ik wou daartoe een kleine attentie voor die schatten van vrouwen voorzien, maar niet zo de klassieke pralines of zo. Niet dat er iets fout is met pralines (oh, I'd kill for zo een wit pralientje met praliné vanbinnen...) maar dat werd het dus niet. Ik liet me inspireren door een combinatie van Pinterest-ideetjesen dit 'recept'. Ik vond schitterende glittertape en een to-do lijst bij mijn favoriete winkel, de Hema! De pot komt van bij den Action. Het resultaat mag er wezen, en ik hoop dat ze er van zullen genieten!

Laag per laag droge ingrediënten. Boter en ei toevoegen, wat kneden en de oven in!

 
Et voilà, een pot vol koekjes!




Er werd natuurlijk ook wel een minimum genaaid in de laatste weken. Maar daarover later meer...

vrijdag 14 november 2014

De Winterjas

Ik ben geen wintertype. Sneeuw en regentoestanden zijn niet aan mij besteed. Wél gezellig is het 's avonds na peuterbedtijd opkrullen in de zetel onder een warm 'sjoarzeke' (ne plaid dus), met een tas warme melk en honing uiteraard, wat cosy-timen met De Vent en genieten van het babygefriemel in mijn ton.

Induffelen, dat doen we dus graag. Ook dochterlief moet ingepakt worden tegen de winterkou. Ik vond maar geen mooi winterjasje naar mijn goesting, dus waagde ik mij aan een self-made exemplaar. 

Ik koos een visgraatstofje waar ik vorig jaar twee meter van kocht op Het Stoffenspektakel. Toen was de bedoeling daar een kleed uit te maken voor mezelf, maar dat bleef maar liggen, en nu is het niet bepaald hét moment (gezien mijn lijf onvoorspelbare vormen aan het aannemen is). Dus een peuterjasje dan maar! Voering in teddyfleece van bij schoonmama en een mooi geleend patroon: de Maëlle. 

Na het geslaagde Jackie-experiment, zette ik mij vol enthousiasme aan mijn naaimachine. Alles lukte wonderbaarlijk goed. Voeringjas check, buitenjas check, aan elkaar zetten -hmm alle uitleg nog eens goed lezen en ja- ook check. En dan maar trots staan kijken naar het bijna-klaar-resultaat. Heerlijk genieten, dat moment: voor het eerst had ik eens niéts moeten tornen, hoera!

Afwerken dan maar! Annnd there's the catch. Ik heb een gruwelijke fobie voor knoopsgaten, en dit bleek weer maar eens terecht. Gesukkel, stof die niet doorgevoerd werd, draad die losknapte, etc etc. Uiteindelijk toch gelukt, en je moet al van heel dicht kijken om het gefoefel te zien!

Vorige week maakten we een herfstwandeling en uiteraard moest dit jasje getest én gefotografeerd worden:

De mouwtjes zijn nog wat te lang, maar hoe heerlijk is het niet om die voeringstof daar uit te zien piepen?
Ik hoor u denken. Die muts en die handschoenen passen nu toch niet bij dat jasje? Mja, neen, dat doen ze inderdaad niet. But really, who cares?


donderdag 13 november 2014

Start!

... En zo zat ik al een kwartier naar een wit blad te staren. Ha ha!

Even uitleggen wat ik hier kom doen. Ik voelde al een tijdje de drang om een soort logboek bij te houden van mijn hersenspinsels en creatieve (al dan niet met positief resultaat) buien. Vroeger, 'in den tijd', kon een mooi zorgvuldig uitgekozen schriftje nog eens 'den trick' doen, maar volwassen, moderne vrouwen, die bloggen nu eenmaal. Dat is hip, dat is stoer, en vooral leuk, naar 't schijnt.

Wie ben ik? 
29 jaar, officieel samenwonend met De Vent, mama van peutermeisje Babette, due-with-#2.
Overdag geef ik les aan puberende jongeren, 's avonds probeer ik de eeuwige puzzel relatie-gezin-huishouden-hobby te maken. Onder de laatste categorie horen sinds een jaar ook (kleertjes) naaien voor dochterlief (en soms eens voor mezelf). Af en toe krijg ik ook eens een bak/kook-furie over me heen en maak ik meer of minder geslaagde dingen klaar in de keuken. En voor de rest: lijstjes, lijstjes en lijstjes-van-lijstjes maken!