zaterdag 26 december 2015

Potterdorie

Ons peutermie, het is soms een hand (of tien) vol. Maar daarin verschilt ze niet van andere peuters, I guess.

Zoals veel 2-jarigen, moet ook zij stilaan afscheid nemen van de pampers. Dat gaat hier niet zonder slag of stoot. Al vaak geprobeerd, maar eens ze het voelt aankomen, gaat ze een pamper halen en moéten we die aandoen. Om nog geen vijf minuten later te plassen, uiteraard. Nu is het kerstvakantie en dus hebben wij veel tijd om te investeren in de potjestraining.

Noot aan de lezer: indien u aan het eten bent, of indien u nogal gevoelig bent aan pipikaka, stop dan nu stante pede met lezen. 

Vandaag was een goede dag. Het kind had namelijk pipi gedaan op het potje. Hoera en vreugdedansjes en pedagogisch verantwoorde sticker als beloning. En toen... werden we overmoedig. Ondergetekende dacht "joepiedepoepie! waar is die pottytrainerbroek!" Zo een genre onderbroek maar lekker dik zodat het toch nog wat absorbeert just in case.



Dus ja, aantrekken die handel. Ik zou wel opletten dat ze op tijd terug op die pot ging, want after all, ze had toch nog maar net pipi gedaan hé? En binnen een kwartiertje gaan we op boodschappen, what are the odds?

Nu wil Moeder Natuur ook af en toe eens de dàrmpjes ledigen. Ik was even met het jongste sprot bezig toen ik plots dat schoon, roze broekske een ander kleur zag krijgen. F*ck. 

En natùùrlijk is dat dan net geen schoon, hard keunebolleke dat ge efkes in de wc kunt kiepen hé. Ah nee, lekkere smeuïge pasta ja! Ik bespaar u verder de details over hoe ik kokhalsde terwijl ik de broek van de kak probeerde te schijten scheiden, maar anyhow: mensen met die wasbare luiers, ecologisch en milieubewust en al, maar ze mogen ze hebben.

Ik lees trouwens graag uw tips ivm zindelijkheidstraining!

donderdag 17 december 2015

Ambras.

Een onheilspellende titel, niet?

Maak eens een snel en makkelijk kleedje, dacht ik.
Doet da van den eerste keer met knoopsgaatjes, dat is nog zo handig, vond ik.

De mamnesia, oftewel een beire (check mij nog jongerentaal gebruiken, en dat voor een 30'er!) goede benaming voor vergeetachtigheid na de bevalling, is hier - bijna 9 maanden post-partum - nog steeds hoogtij aan 't vieren. Soms is dat grappig, maar veel vaker is dat geweldig ergerlijk en frustrerend.
I blame mamnesia dus voor het wissen van mijn gevecht met de winterjas van Babette.

Goed, het project was dus een kleedje voor kleine grote Estelle. Een gewoon, effen bovenstuk met twee knopen op de schouders, gebaseerd op dit idee van de droomfabriek, met daaronder een gewone rimpelrok. Het stofje is een mooie Soft Cactus: Flowerworks, van de vorige collectie weliswaar. (Die nieuwe collectie is trouwens wow!) Gevoerd met een effen mint katoentje.

Alles ging dus uitstekend, tot op het einde. Die knoopsgaten. Echt, ik had zin om mijn masjien buiten te gooien. Vraag het maar aan De Vent, die een beetje bezorgd keek toen ik dat spel een rammeling aan 't geven was.

Fin, eind goed, al goed, de knoopsgaten zijn er gekomen na drieëndertig keer opnieuw beginnen. Maar ik denk dat het volgende project er toch ene wordt met rits, nah!

Zie, zie, zieeee:



dinsdag 15 december 2015

Little chef

De lieve, goede Sint had zo stil in mijn oor gefluisterd dat hij een speelkeukentje zou brengen voor de meisjes. Babette begint namelijk steeds vaker interesse te tonen als we aan het koken zijn. Letterlijk koken, in de keuken, dus. Interesse tonen mag u dan interpreteren als: op de arm willen meekijken naar wat je aan 't doen bent, hengelend en jengelend naar wat er in de potten zit, of - ook letterlijk - aan uw been hangen. Een afleidingsmanoeuvre drong zich op.

Die keuken, die staat hier inmiddels. (Ja, moeder is weer een beetje in retard met haar blogpost.) Maar dat koken, dat zou dus in stijl gebeuren. Dus maakte ik een echte keukenschort voor mijn (keuken)prinses.

Het stofje, daar was ik snel aan uit. Het zou een cute appeltjesstofje worden dat ik nog van haar kreeg. Van haar kreeg ik indertijd ook al dat olifantenstofje cadeau. (Effe terug mijn ieniemienie-akoedjiewoedjiewoedjie-baby van toen opnieuw bewonderen)

Even snuisteren door blogland leverde me deze tutorial op. Maar ik wou de schort met biaisband afwerken én ik wou ook een dubbele zak vooraan zodat ze daar haar (stilaan kleuter)pollen kan in steken. De linten, die maakte ik niet uit stof, maar gewoon uit tassenband, zoals zij deed.

Zie, oh, zie, de print loopt door OVER het zakdeel. Way to go, me!

Ik had nog overschot en maakte hiermee een handdoek. Ah ja, want in die kinderkeukens zit geen afwasmachine en die afwas gaat zichzelf niet doen hé! :-D

Met een lintje ;-)
Kind content, wij content. Want dat keukentje heeft het gewenste effect niet gemist. Ze vindt het zalig! En wij kunnen terug koken en intussen proeven van haar "soep".