zondag 11 december 2016

Millie

Toen Nicky van Mix it - Make it begin deze week een oproepje lanceerde op facebook: "wie zit het zitten om een meisjesjurk-patroon te testen?", was ik heel enthousiast. Het betrof namelijk een tricot jurkje. En wie tricot zegt, zegt ook zonder rits en zonder knopenHawelja, op mijn lijf geschreven feitelijk. Ik schreef me in voor maat 104 (4 jaar), en kreeg woensdagavond reactie: ik mocht meedoen. Eén klein addertje: "het zou moeten klaar zijn tegen zondag". #slik

Op donderdag ging ik in een springuurtje vlug over en weer naar de Soldeur. Ik had mijn research woensdagavond onmiddellijk gedaan en mijn zinnen gezet op een roze tricotje met driehoekjes. Dat helpt wel als je van Speedy Gonzales shopping moet doen. Op vrijdagavond knipte ik de stof, en zaterdagavond naaide ik de boel aaneen.

Ik ben heel tevreden met het patroon maar zou voor een tweede versie de ruffles dubbelen (zodat je de achterkant van de stof niet ziet als je van opzij kijkt), en de rok een beetje verlengen. Voor de winter lukt dat nu wel nog, met een dikke kousenbroek (of zijn het nu broekkousen?) daaronder, maar in de lente zou me dat toch wat onzedig kort lijken.

Ik excuseer mij voor het gebrek aan kwaliteit van de foto's. In my defence: het kind wil niet stilstaan, en zeker al niet voor foto's, de foto's werden binnen getrokken en met de gsm.

Als je ook geïnteresseerd bent om dit jurkje te maken voor een (klein) prinsesje, dan kan je hier alvast het patroon en de werkbeschrijving vinden in maat 6 jaar. Voor de rest wordt dus nog aan gewerkt. Geduld is een schone deugd ;-).





Patroon: Millie dress - Mix it - Make it
Stof: Soldeur

maandag 21 november 2016

BFL - See You At °19

Dames en heren!

Hier ben ik dan! Toen Annelies en Sarah een tijdje geleden bekend maakten dat een tweede editie van Bloggers For Life in de maak was, en mij vroegen om mee op hun kar te springen, moest ik geen twee keer nadenken. Over de goeie doelen die wij steunen, kan je hier nog eens lezen.

Je moet mij een beetje kennen om te weten dat ik eerst een paar weken heb zitten tobben en twijfelen.
Wat ga ik maken? Een jurkje? Rokje? Deken? Mandje? Hemdje? Pyjama? Knuffel? 
Gaan de mensen daar wel interesse in hebben? 
Gaat dat wel een beetje verkopen? 
Dat is wel voor het goede doel hé seg, dat moet goed zijn hé. 
...
Ja, ik heb nog altijd last van dat onzekere gevoel :-).

Uiteindelijk ben ik binnen mijn comfort zone gebleven, en naaide ik een jurkje met een eenvoudig patroon uit SVDHZ. Het is maat 98-104 geworden, de maat die Babette nu draagt.
Het stofje lag hier al even in mijn kast te wachten op een heel mooi project. Ik ben zo verliefd op de stofjes van Soft Cactus, en zeker die zachte viscose-lijn van See You At Six. Ik koos de muntversie van de Triangles.
Qua afwerking liet ik mij inspireren door een Filou-jurkje van ons jongste sprot en koos voor zwarte accenten: een zwart half kraagje dat je op de rug niet ziet, een zwarte paspel rond het middel, en daaronder zwarte kniekousen. Hoe cool zijn kniekousen trouwens wel niet!? De rits is trouwens blinder dan blind, en ik trotser dan trots ;-).

*** tromgeroffel ***

Hier is het dan, mijn creatie, u gepresenteerd door model Babette. De allures werden niet gefotografeerd, maar trust me, ze waren er.

Zwier-en-zwaai!

Soms hebt ge al eens chance als je een foto neemt, dat alles precies klopt :-)

Omdat twee staartjes gewoon koddig zijn ja.

De blinde rits, dat zacht frêle nekvelleke, de zon erop... 


Ik "stropte" de mouwen door een elastiek in de zoom te stikken.
Voor het speel-gemak.

Dansen met je schaduw.
Of hoe eenvoudig elk kinderleven eigenlijk zou moeten zijn.


Allez, genoeg met al die ooh, aaah, en waaw, tijd voor:

***PRAKTISCHE INFO***
  • Ik maakte een 98/104. Qua pasvorm is dit tussen de 3 en 4 jaar. Om te vergelijken: Babette is een standaard kleuter van 3,5. Volgens de Plopsa-meter is ze ergens tussen de 92 en 98 cm groot.
  • Bij winst wordt het stuk naar u opgestuurd op mijn kosten (binnen België). De zwarte kniekousen krijg je er gratis ende voor niets bij. Mijn kind hou ik wel zelf ;-).
  • Je kan lotjes kopen voor 2 euro per stuk. Eén lotje = één kans op winst (dat is hier al zo moeilijk niet hé). Het aantal lotjes is onbeperkt, dus laat u maar vollédig gaan. 
  • Het rekeningnummer waarop moet gestort worden is BE69 3770 2596 1378.
  • Te vermelden gegevens: 19 - naam - voornaam - aantal lotjes
  • Om geldig te zijn, moet ook onderstaand formulier ingevuld worden. Vergeet niet om het correcte nummer te kiezen: hier moet je dus bij nummer 19 zijn!
Bedankt allemaal!




Patroon: SVDHZ - Anna Lotte Fleur, met lange mouw, ronde kraag - maat 98/104
Stof: Soft Cactus - See You At Six - Triangles (mint) - Stof Op Zolder


Mijn Babelle vertoeft deze week in het gezelschap van:
11 Jace did it • 12 Straight Grain • 13 Spurrewubsie • 14 By Eva Maria • 15 Nononsonsmoms • 16 Staruur • 17 MamC • 18 Nele De Schepper • 19 Miezemuizejongskes • 20 Blanche
Gaat dat zien, gaat dat zien!

zondag 20 november 2016

Oliver meets Billie

Toen ik met haar in Stof op Zolder op bezoek was, kocht ik de stof voor de Oliver die ik onlangs blogde. Dat bloemenstofje, geweldig gewoon. Toen wist ik niet zo goed wat ik daarbij zou combineren. Een grijze longsleeve had ik wel in de kast, maar het huidige weertype vereist wel iets warmers. Het mag echter niet té warm zijn, want het kind heeft chance dat ze de ganse dag in een lekkere warme ruimte vertoeft (thuis of de crèche). Ik zocht, en zocht, en vond: een zalig zacht aanvoelend roze gebreid stofje.

Goed, zoals dat altijd gaat met stof-aankopen en mijn plannen ermee: ze moeten een tijdje rijpen. Tijd hé, weet ge wel. Ik was er wel aan uit: ik zou een Billie maken. Mijn allereerste Billie ooit.

Alles ging goed, perfect, gemakkelijk. Dat vloog in 1-2-3 in elkaar. Zeker als je een overlock hebt, is het a piece of cake. Maar aangezien ik nog nooit een stuk zonder fout naaide (#confessions), was ik op mijn hoede. En terecht, bleek even later. Dat halsboordje hé, mannekes lief, dat halsboordje... Ik knipte zo een reepke van dat ultra-rekbaar gebreid stofje (=> opkrulleeeuuuuh!). Ik plooide en lockte dat daaraan vast, de boel verschoof, ik probeerde van damage control te doen, en hoe kwam het er uit? Juist ja, helemaal verslunst, oneffen, asymmetrisch.

Geen probleem, zei ik (na de niet-voor-publicatie-vatbare eerste reactie), ik torn dat wel efkes los. Viel het u trouwens al op dat we het hier over een gebreid stofje hadden? In combinatie met een overlockstiksel zijn dat dus  o v e r a l   lussen. Ik keek er op den duur scheel op, maar de boel was los.

En dan... wist ik het niet meer. Ik had hoegenaamd geen zin om van datzelfde stofje opnieuw een boord te knippen. Of het nu recht, of schuin of ondersteboven was, nope. Iets van ezels en stenen. Het vloog aan de kant. Gevloek, gemor, gepeins. En toen: de aha-erlebnis: ik hang er een colleke aan! Dat houdt niet zoveel in: men knippe een lekker hoge rechthoek en men hange dat er aan als ware het een halsboord.

En dat ziet er dus zo uit:



Op het model fotograferen is nogal moeilijk met mijn rondcrosserke, maar het is wat het is:

Nog lekker ruim :-)

Estelle as she is. Crazy but lovely.

Een normale selfie, dat lukt dus niet.
Of toch niet vrijwillig. #schaterlach
Een wurggreep dan maar O:-)

Mijn meisje. Ze wordt toch zo snel groot.

Patroon: Billie (Zonen09)
Stof: Stof op Zolder


dinsdag 1 november 2016

BFL Sew-along 1 - 2 - 3

Ik bracht in één van mijn vorige berichten de BFL2016 actie in de kijker. Het te-veilen-item hangt hier, klaar om verstuurd te worden naar de nieuwe eigenaar ervan. Indien u ergens een klein meisje weet rondlopen in maat 98-104, dat graag van zwier en zwaai houdt maar niet té tuttig, dan zou u beter al uw virtuele 2 euroots sparen om lotjes te kopen voor een handgemaakte Babelle.

Mevrouw Khadetjes kondigde de voorbije drie weken telkens een sew-along aan. Iedereen met wat naai-skills mag mee naaien, ontwerpen, creëren voor het goeie doel: het leed van erg zieke kindjes verzachten met iets moois. Iets banaals voor ons, maar misschien een lichtje, een houvastje voor een meisje/jongetje dat een oneerlijke strijd moet vechten. Als er iets door mijn veel-te-week moederhart snijdt, dan is het dat wel.

Fin, ik moest er dus niet te hard over nadenken: ik zou uiteraard meenaaien met die sew-alongs. Het viel wat ongelukkig, in de laatste weken van oktober is er op schools vlak nogal téénentander te doen: vergaderingen, klassenraden, oudercontacten... Enkel sew-along 1 was dus afgewerkt voor de vakantie ingezet werd. De stof voor project 2 was wel al geknipt. Maar kijk, de vakantie is nog niet goed en wel begonnen, en project 3 is sinds zondagavond ook af. Ik presenteer even :-).

Sew-along 1: Het tuttendoekje / knuffeldoekje

Voor de allerkleinsten kan het niet zacht genoeg zijn. Ik zocht en vond lieflijke vogeltjesstof in mijn kast en combineerde met de zachtste teddyfleece die ik vond. Vorig jaar nog gebruikt als tussenvoering voor het jasje van Estelle. Het patroon was easypeasy, en ik nam echt de aller-basis-versie.




Sew-along 2: De toilettas

Hmm, een beetje uit mijn comfort zone, want zoiets had ik nog nooit gemaakt, en aargh, met een rits of waaa??
Ik wou mijn doelgroep hier naar de jonge tienermeid richten. Een stoere jeansstof met daarbij een hartjes/bloemetjesstof om te contrasteren. En ah ja, ook een felroze (fuchsia) paspel. Maar shit man (pardon my French), heb ik hierop gezwéét!! Ik kreeg de hoekjes langsbuiten precies maar niet goed. Maar na een lange vicieuze cirkel van panikeren - zweten - lostornen - een beetje wenen - herbeginnen - een naald breken - zien dat het weer fout is - panikeren - zweten - toch maar eens een hulplijn inroepen - lostornen - een beetje meer wenen - ... (u snapt het wel) lukte het toch maar. Dikke poef.







Sew-along 3: Het zorgenvriendje

Het werd zo een beetje aangekondigd als een zorgenmonstertje, maar ik wou iets anders. Creatief origineel doen, als het ware. Ik ging opnieuw voor zachtheid, letterlijk dit keer, en diepte wat knalgele badstof op. Daarbij een bloemenstofje en roze details. Valt het op dat ik een meisjesmama ben? Nee zeker? #moeha
Nu, zo'n zorgenvriendje, dat is eigenlijk nog slim bezien. Je schrijft je zorgen op een briefje, ritsje open, briefje erin, ritsje dicht, en weg zijn de zorgen. Was het maar allemaal zo eenvoudig... Maar goed, omdat kleine kindjes jammer genoeg soms the weight of the world met zich mee lijken te dragen, wou ik ook hier een bijdrage leveren.
Mijn creatie heeft geen haartjes maar wel een ferme fuchsia prinsessenkroon. Wie zou dat nu niet willen, haha! Voor de ogen naaide ik twee knopen over elkaar op een viltstukje. Voor de rest fantaseerde ik er ook nog een tong bij. Want zouden we dat niet allemaal wel eens willen doen? Onze tong ferm uitsteken naar onze zorgen? (Ik vond een middelvinger aan zo'n knuffel voor kindjes niet zo pedagogisch verantwoord ;-) vandaar de gecensureerde versie met een uitstekende tong!)









Sew-along 4 werd vanavond gelanceerd, ik laat het idee even rijpen in mijn hoofd, maar mijn naaimachine is er (hopelijk) klaar voor ;-). U ook? :-)

zondag 23 oktober 2016

Oliver for girls

Omdat ik de komende weken (veel) aandacht wil schenken aan Bloggers for Life en het naaien daarvoor, kon ik voor de eigen kroost niet zo veel naaien. Toch merkte ik dat dat kleinste spook hier zodanig snel groeit dat er nieuw gerief van doen was. Het moest wel snel-klaar zijn. Zalig om dan in blogland iemand te kennen die van die makkelijksnelklaar-patronen gratis ter beschikking stelt. Ik naaide al veel van haar babyleggings, maar nu mocht het een tikkeltje meer zijn: de Oliver pants!

Ik naaide de grootste maat (Griet, zou dat écht niet in een 98 bestaan?) maar tekende wat extra naadwaarde voor mijn Estelle-dikbilleke. (Lieve schat, als je dit ooit zou lezen, sorry meisje dat mama dat hier zo op internet zet, maar je hebt nu, als 1,5j peutertje, écht wel van die schattige dikke billekes. Niet dat ik dat erg vind hé, more to love ;-)) 

Snel klaar, en easy. Ware het niet dat bibi de heupboord er eerst achterstevoren had aangeLOCKt. Je moet geen naaister zijn om te horen dat LOCK wil zeggen dat dat er nogal vast aan hangt. Tornen dus. De Vent kan het beamen: een volledige aflevering "Slimste Mens ter Wereld" ben ik daarmee bezig geweest. En zo was ik toch nog lang bezig aan dit broekje. Maar de aan-foto's maken alles goed. 


Echt, die dikke voetjes. Hartjehartjehartje.

De huidige speelgoed-topper: een blokkenstoof.
Uithalen, deksel erop, vullen, terug uithalen, ... en laten liggen :-D

"Wa?"


Patroon: Oliver - gratis patroon bij Emma & Mona
Stof: French Terry, "Pink Paradise" (No Brand) bij Stof op Zolder 

Introducing BFL16

StuBru's Music for Life behoeft geen intro meer. De Warmste Week is intussen jaarlijkse traditie geworden. Mensen van over gans Vlaanderen zetten allerhande acties op poten. Een koekenbak, een loopcross, plaatjes aanvragen... allemaal voor het goede doel. 

We schrijven 2015. Twee vrouwen met een groot hart voor de medemens zetten ook zo'n actie op poten: Bloggers for Life. Een 40tal (naai)blogsters zou hun talent benutten om een prachtstuk te naaien en daarna te veilen voor het goede doel. De goede doelen waren het Berrefonds en Moeders voor moeders. Ik kocht lotjes, en begot, luck was on my side, ik won ook effectief eens iets. En niet zomaar iets, nee, een prachtjurk van haar hand. Ik realiseer me net dat ik dat wellicht nooit geblogd heb, maar u kan het jurkje waarvan sprake, hier bekijken.

Eind september 2016 krijg ik een mail van Annelies, aka mevrouw Liezewiezewoes. "Of ik dit jaar ook actief wil meenaaien want er kwam een tweede jaargang van Bloggers for Life". Ik twijfelde geen seconde en replyde: "ja, ja ja, ja ja ja jaaaa!". Kwestie van niet te gretig toe te happen of zo. ;-)

Het veilingstuk in kwestie is intussen af. Vér voor de deadline. Wie mij een beetje kent, weet dat dat een unicum is. Procrastination oftewel uitstelgedrag, is my middle name. Maar hé, in dit geval dus niet. Het doel waarvoor we gaan veilen, is voorlopig nog een beetje een staatsgeheim. Maar hou uzelf en uw bankbakske dus maar al klaar, want binnenkort kan u lotjes kopen voor het goeie doel én er zelf nog iets bij winnen ook. Win-win, gelijk da we zeggen. 

Omdat er wel meerdere goeie doelen zijn waarvoor we iets kunnen doen, werd de Bloggers for Life 2016 versie ook uitgebreid met 4 sew-alongs. Watte?! Hoor ik sommigen denken. Awel, als u een beetje handig bent met een naaimachine, dan is er dit jaar de mogelijkheid om gezellig 4 verschillende projectjes mee te naaien en uw stuk(s) te deponeren in één van de vier inzamelpunten. Het doel is de afdeling kinderoncologie te UZ Gent. In één van mijn vorige blogberichten vertelde ik dat wijzelf een kindje met extra zorg hebben, maar dat is peanuts in vergelijking met waar die kindjes en hun familie door moeten. Om hopelijk voor wat zachtheid te zorgen in die zo harde periode, kan "Jan en alleman" mee naaien. Hoe dat moet en waar je de (gratis) patronen kan vinden, lees je allemaal bij Sarah van Khadetjes

Achter de schermen ben ik daar ook voor aan het meenaaien, maar we zitten in week 3, en ik heb nog maar één iets genaaid... Wat zei ik ook alweer over uitstelgedrag? Haha! Maar bon, het tuttendoekje is af, nog op de planning staat het toiletzakje, en het derde project: een zorgenvriendje. Er komt nog één laatste project aan, maar dat is ook voor ons nog niet gekend. Annelies en Sarah zijn zo nog voor de suspense. 

Tot de volgende!

vrijdag 21 oktober 2016

Mami Bisou

Op een dag had yours truly een goed idee: "laat ons de CD van K3 kopen voor lilB." 
Jaaaa, dat gaat leuk zijn.
Zij gaat dat tof vinden.
En eigenlijk, stiekem, wij ook wel. 

Zo gezegd, zo gedaan. We luisterden, zongen (kweelden) mee en alles was goed. 

Tot... Mevrouw B besliste dat ze eigenlijk maar één liedje van de ganse CD goed vond. 
Een ander nummer opzetten, wordt steevast (en héél consequent) onthaald door een NEE in verschillende toonaarden. 

Nee, Babette wil enkel Mami Bisou. En als je heel goed luistert, dan hoor je waarom... De tekst is op haar lijfje geschreven. Mijn specialleke. #hartjes 



Want de wereld
Kan af en toe wel eens hard zijn
Voor mensen die wat apart zijn
Jij blijft altijd jezelf


woensdag 28 september 2016

Waarom dat dat hier soms zo stil is

Neen, dit keer geen blog over naaisels of (mis)baksels of andere vrolijke luchtige dingen. 

Ik heb lang getwijfeld over dit blogbericht. Opschrijven, erover praten, maakt alles zo echt hé? Zinnen weggelaten, opnieuw gevormd, aangepast, woorden zoeken, emoties verbijten of net de vrije loop laten. Een rollercoaster van emoties. Ja, een rollercoaster, dat is het eigenlijk exact. Daar zitten we nu al bijna twee jaar (en eigenlijk intuïtief bijna 3, als ik voor mezelf spreek) op.

Mensen die me nabij zijn, weten waarover ik het heb. Toch doet het me deugd het eens op te schrijven, als een soort van weerwoord op de bezorgde, niet-begrijpende blikken die we vaak onze richting uit zien komen. En ook, omdat we nu eindelijk echt beginnen te geloven dat beterschap in zicht is.

Ons Babette, die heeft het nog niet makkelijk gehad in haar korte leventje. Na lange arbeid kwam ze ter wereld met een spoedkeizersnede, waarna een longontsteking werd vastgesteld die op neonatologie moest behandeld worden (een kloeke baby van 3,8kg en 54cm in een couveusebakske, het is geen zicht). Baf, daar vliegt ge dan hé, van uw roze wolk. Ik heb me nog nooit zo verscheurd, kapot en buiten mezelf gevoeld als toen. Achteraf weet ik eigenlijk niet meer hoe ik dat kon overleven. En nee, ik overdrijf niet. 

Omwille van (ver)slikproblemen werden we nog eens overgebracht naar het UZ van Gent ook, voor slikfoto's en -video's. Ook daar verbleef ze op neo. Hallucinant wat we daar zagen. Kindjes zo klein dat ze niet aangeraakt mogen worden omdat zelfs dàt gewoon te moeilijk is voor hen. Life-savers zijn dat daar, die mensen die er werken. Massa's respect, eeuwige dankbaarheid, medailles en standbeelden. Dat verdienen ze. Gelukkig mochten wij er snel weer weg (ik voelde me zowaar schuldig omdat mijn gigantische baby ginder lag) maar ik vergeet die ongeruste uren en dagen nooit meer. Alles bleek in orde, oef.

Eenmaal thuis, leek alles de goeie richting op te gaan. Wat problemen met de spijsvertering maar met wat hulp van een osteopaat, een zoektocht naar de 'goeie' melk, ging alles goed. Tot... ze startte bij de onthaalmoeder. Het contact met andere kindjes zorgde voor oorontsteking na bronchitis en zelfs nog eens een longontsteking. Spoelen, puffen, druppelen, the works

Intussen viel het mij op dat Babette zich trager ontwikkelde dan leeftijdsgenoten en zich vaak precies "in een waas" bevond (ik kan dat echt niet anders omschrijven). Ik zat in een groepje mama's met kindjes die ongeveer even oud zijn, dus kon ik vergelijken. Elke arts die we gezien hebben, zei dat ik meer geduld moest hebben, want "ze was toch wel vaak ziek dus dan staat de ontwikkeling toch even stil". Elke keer werd mijn ongerustheid in de kiem gesmoord (want als meneer doktoor het zegt, zal het wel waar zijn zeker?). Tot ik eind 2014 bijna letterlijk op de tafel klopte bij een kinderarts. Mijn peuter, ruim 1,5 jaar, kon niet stappen noch zelfstandig staan noch praten. Eindelijk gehoor. Ein-de-lijk een méns die zei 'mevrouw, ik snap uw bezorgdheid'. Tranen. Omwille van de frustratie die ik kon beginnen loslaten (ik word wel geloofd + mijn intuïtie laat mij niet in de steek) en opluchting (oef, we zullen nu misschien geholpen worden).

Ik ga dat verhaal hier een stuk inkorten want anders wordt het een boek. Wat is het parcours sindsdien:
- Begin 2015: start Bobath-kiné, 2 à 3 keer per week.
- Mei 2015: aanmelding bij kinderneuroloog, ook daar bleiten-bleiten-bleiten omwille van de erkenning 
- Zomer 2015: Babette zet haar eerste echte stapjes, heel wankel, precies een marionet aan touwtjes
- September 2015: intake bij revalidatiecentrum
- Oktober 2015: start therapie in revalidatiecentrum, 2x per week logo/ergo/psychomotoriek/kine + nog steeds 1x per week Bobath
- Begin januari 2016: Babette is nu 2,5. Normaal gezien mag ze nu naar school. We beslissen om haar nog niet te laten starten. Motorisch nog erg instabiel, woordenschat héél beperkt (éénwoordzinnen) en niet zindelijk. Gelukkig hebben we een super crèche waar ze langer terecht kan. (Karolien, als je dit leest, nogmaals, mercimercimerci)
- Eind januari 2016: omdat de neuroloog maar geen oorzaak kan vinden, wordt er voor de zekerheid een hersenscan genomen. Alles blijkt normaal op de scan. Hoera, uiteraard dikke oef dat er geen zichtbaar hersenletsel is. Maar.. wat is het dan wel? Wat scheelt er toch met ons meisje... En vooral: wat kunnen we voor haar doen?
- April 2016: We beslissen om de sprong te wagen. Babette start in de peuterklas en doet dat daar meestal goed. 
- Juni 2016: Evaluatiegesprek met de school: advies om de peuterklas over te doen. 
- Zomer 2016: We zien Babette met sprongen vooruit gaan. De zindelijkheid begint iets beter te lukken, qua fijne motoriek maakt ze nu vlotjes grote puzzels (tot 24 à 30 stukken), ze toont duidelijk taalbegrip en produceert 2woordzinnen, soms 3woordzinnen, echter niet altijd even verstaanbaar voor buitenstaanders. 
- Eind augustus 2016: We maken een afspraak met de (nieuwe) directeur van de school. Benadrukken dat Babette een grote sprong vooruit maakte en dat een volledig schooljaar de peuterklas overdoen ons niet logisch lijkt. We komen tot een compromis: starten in de peuterklas en kort opvolgen/observeren en maandelijks evalueren. 
- Eind september 2016: De juffen bevestigen de vooruitgang, we zitten samen met school, Reva en CLB en beslissen om de overstap te wagen. 

En that's where we are now. Babettes laatste week in de peuterklas. Vanaf volgende week gaat ze naar een nieuwe klas, de eerste kleuterklas, met een nieuwe juf, een hoop meer kindjes, nieuwe verwachtingen en regeltjes... Wij hopen dat we de goeie beslissing nemen maar zijn ervan overtuigd dat ze goed omringd wordt door mensen die van haar houden zoals ze is en haar stimuleren om het beste in zichzelf naar boven te brengen. 

Dus ja, als dat hier soms stil is, dan zijn we met zo'n dingen bezig hé. Vorig schooljaar was het toch een beetje van het zotte te veel en liep ik mezelf voorbij: fulltime werken met een baby en een peuter die zoveel zorg vraagt... Daarom neem ik ouderschapsverlof op zodat ik 80% van een lesopdracht uitvoer. Maar eerlijk? Tegen 's avonds, na het bedritueel (en ze slapen hier niet graag, die van ons) en het schoolwerk, is mijn energietank helemaal leeg en komt er niet veel meer van bloggen. Maar ik vond het nu wel eens tijd om ons verhaal te delen. Vroeger was ik beschaamd om haar een 'zorgenkindje' te noemen, maar intussen ben ik die fase voorbij. Ze is nu eenmaal ons special-needs child. En sommige dagen is het f*cking frustrerend, en kan ik mijn ongeduld en onbegrip moeilijk bedwingen. Maar dan verbaast ze me weer door iets te doen wat ik (nog) niet in haar mogelijkheden achtte, of zegt ze iets à la 'mama mooi' of komt ze me spontaan een zoen geven, en dan smelt ik hé. 

Kinderen, ze maken van u een emotionele vod. Zeg nie dat ik het niet gezegd heb!


woensdag 24 augustus 2016

Moeten er nog laagjes zijn?

Op mijn to-sew-lijst stond een laagjesrok. De zomer doet momenteel een ferme effort, dus het werd dan ook tijd om dit project eens effectief onder mijn naaimachine te laten passeren. Ik ordende trouwens onlangs mijn stofjes. (Haha, ik stak ze eigenlijk gewoon in een grotere kast, vouwde ze wat beter op zodat ik meer plaats heb... voor nieuwe stofjes... *maar nee niet verslaafd*)

Door de "stoffenverhuis" passeerde dit Timeless Treasures stofje door mijn handen:



Het verschoof naar de "hier wil ik binnenkort iets mee maken" bak. Binnenkort is bij mij nu wel meestal een tamelijk rekbaar begrip maar kom, het laagjesrokje leek me een snel-klaar-projectje dus het was een match! Ik gebruikte de handleiding van Mie Flavie en was daar wel tevreden over!

Elk laagje gewoon met de overlock afgewerkt, geen gedoe met omzomen.

Het rokje is eindeloos te combineren door alle vrolijke kleurtjes regendruppels die erin zitten. Op de foto met een felroze topje van Next, nog rap versierd met een chocoladepudding-vlek. Schoon hé. 




Patroon: Mie Flavie
Stof: Timeless Treasures - Colour Rain (gekocht bij Pieke Wieke)

zondag 14 augustus 2016

Just Knot It ft. Nani Iro

Meestal ben ik te laat met op-een-rage-trein te springen. Heeft iets te maken met kinders, weinig slaap en plain uitstelgedrag. Maar deze keer was het anders. 

Ik zag een nieuw patroon voorbij komen. Een jurk met een girly (maar wel stoere!) strik/knoop op de rug en dus zonder rits / blinde rits / knoopsgaten / whatever. Say whàt now? Geen rits? Jap, bibi is verkocht. 

Het feit dat er met dit patroon ook iets gewonnen kan worden, zorgde ervoor dat mijn uitstelgedrag in de kast werd geduwd, en de naaimachine hier een paar dagen op de eettafel geparkeerd stond. (ja, ik behoor jammer genoeg -nog- niet tot die gelukkigen die over een naaikamer beschikken) 

Ik dook in diezelfde kast en diepte er hét Nani Iro stofje uit dat ik won bij een wedstrijd van Emma&Mona. Het was toen de bedoeling om er een Tinny Dress van te maken, maar - Griet, ik hoop dat je 't mij vergeeft - het überzachte stofje werd gebombardeerd tot Just Knot It gerief. Ik zag een knalroze katoentje blinken dat perféct overeenkwam met één van de stipjes. En aangezien de voering in deze jurk wel degelijk een rol speelt (zie dat piepen op die rug!) was het een match. Ik ging dan ook all the way door er nog eens roze paspel aan toe te voegen ook. Voor mijn oudste Miezemuis mag het wel wat rozig zijn :-). De reactie toen ze de jurk zag, was "oooh, moooooooi!". Smelt. Daar doet ge 't dus voor hé. 

Het patroon is gewoonweg fantastisch. Alles netjes stap voor stap uitgelegd, met foto's en al. Het knip- en plakwerk was ook totaal niet lastig, aangezien je ervoor kan kiezen enkel de benodigde maat (2 jaar trouwens voor mijn 3-jarige -> indien u nog de jurk wil maken, raad ik aan om zeker de maattabel te checken) af te drukken. Ik koos de overslag-optie omwille van het gemak bij het aantrekken, maar ga de flapjes toch met enkele steken vastzetten, want ze "gapen" een beetje te veel naar mijn goesting (heeft alles te maken met mijn haat-liefdeverhouding met het strijkijzer, wat hebben we geleerd vandaag: al-tijd uw bovenstuk strijken voor ge de rok/riem eraan stikt!). Op de rug koos ik ervoor om een knopenpat te voorzien, zodat het jurkje ook in de vroege herfst kan gedragen worden met een legging en giletje-dat-ze-wellicht-toch-direct-uitdoet. Met de lekker brede zoom kan ik trouwens nog foefelen zodat het jurkje misschien volgende zomer nog kan gedragen worden! Hoera voor Riet, hoera!

Genoeg bla bla, nu foto's!

Had ik zo'n benen, ik trok ook te pas en ten onpas mijne rok omhoog. Kameel of geen kameel!
Baby, you can drive my car :-)

Curieuzeneuzemosterdpot!

Zie. Dat. Ruggetje. Ma echt. Hartje x 1000!
Patroon: Just Knot It van Mind the Whale
Stof: Nani Iro, gewonnen bij Emma en Mona

vrijdag 29 juli 2016

Strikjes en een zwierig kussenslooprokje

Voor zij die zich afvragen waar het restje van de kussensloop naartoe is gegaan...

Ik maakte voor de babyboy die nu al 1 jaar wordt, een zomerpyjama in hetzelfde stofje als zijn geboorte-tenue. Truth be told: ik ben er niet happy over. Die halsboord hé, daar ga ik echt nog moeten op oefenen. Ik hoopte dat het nog zou meevallen, maar helaas, veel te wijd. (Tips zijn welkom in de comments.) Ik zal mij beperken tot één foto en het is dan nog een verschrikkelijke foto...

Alles ziet er schots en scheef uit, maar is het echt niet.
Ik kan wel janken.
Bon, not my finest. Dat kon dus beter! Omdat ik mij een beetje slecht voelde over die halsboord, en omdat het manneke een ouder zusje heeft dat binnenkort 3 wordt, vond ik dat er nog een cadeautje bij mocht. Het kind is eerder girly (maar kan ook stoer zijn) en houdt van zwierige rokjes/jurkjes. Enter het kussenslooprestje. Ik maakte er een rimpelrokje van met een stuk boordstof uit de (eerder beperkte) voorraad. Bij gebrek aan live model, gebruikte ik mijn eigen oudste Miezemuis, die een goeie 3 maanden jonger is dan het meisje.

Eigenlijk is het 'zot' hoe snel zo'n rokje in elkaar zit.
En zeg nu zelf: schooooooooon hé! 

Nog even wat label-gestoef :-)

Die beperkte voorraad werd trouwens gisteren aangevuld. Ik bracht een bezoek aan Stof op Zolder, een heerlijk winkeltje in Roeselare. Binnenkort hoop ik dat stapeltje om te toveren tot mooi gerief! Het is allemaal a matter of time en goesting en een level van niet-te-heel-moe zijn ;-).

woensdag 27 juli 2016

Cheap Chique

Een tijd geleden ging ik eens binnen in de Zeeman, op zoek naar goedkoop ondergoed. Miezemuis is namelijk nog steeds niet zindelijk (echt, tips zijn zo hard welkom want it's driving me crazy) en dan moet dat ondergoed niet te veel geld kosten. Ik stootte daar op een heel mooie kussensloop. Roze met bloemetjes op. Ik wist vrij zeker dat De Vent zijn stoere kop daar niet op zou willen neervleien, dus moest ik iets anders verzinnen want dat stofje, tja, dat moest ik hebben.

Ik maakte er bijgevolg een jurkje van! Het werd een jurkje uit SVDZ, van Emma&Mona. Opnieuw had ik maar weinig zin in knoopsgaten en had ik geen ritsen in huis die bij het stofje pasten, dus knipte ik het achterpand door, voerde ik het lijfje met een stofje uit de Veritas, en stikte ik er zelfgemaakte striklinten tussen. Het rokdeel werd een rimpelrokje. 

Meestal begin ik aan naaiprojecten wanneer de kinderen slapen. Het nameten schiet er dan wel eens bij in. Bijgevolg is het bovenpand (een 98) eigenlijk wat te groot. Maar voor een zomers jurkje is dat nu geen ramp, vind ik. 




Voor mensen die het zich zouden afvragen: neen, mijn kind is geen flamingo.
Haar andere been zit wat verstopt maar is er wel :) 

Met potje op de achtergrond! 

Het moet toch niet veel geld kosten om mooi te zijn hé. De sloop kostte nen euro, de voeringstof had ik nog in de kast (cadeau gekregen vorig jaar) en de striklinten maakte ik van een biaisband van mijn beperkte voorraad. Ik had zelfs nog een stuk over van het bloemenstofje. Wat ik daarmee deed, lees je binnenkort ;-).


maandag 11 juli 2016

HOO-REE !

Vijgen na Pasen, zo voelt het een beetje. Exact één maand geleden mochten we hier weer een verjaardag drieën (vieren is voor volgend jaar - mopjeflauwmopje).


Jup, Miezemuis werd 3. Alweer een dagje vol herinneringen, herbelevingen van emoties, terugkijken naar foto's "van vroeger". Wat een lange, met momenten zware, maar toch overwegend mooie weg heeft dat kindje met ons (en wij met haar) afgelegd. Ze is uniek, onze meid, en we zouden haar niet anders dan een beetje anders willen.

Examenperiode of geen examenperiode, dat kind zou een eigen creatie van moeders hand dragen op haar verjaardag. Veel tijd om te gaan shoppen was er niet, dus ik dook in mijn bescheiden stoffenverzameling. En daar sprongen die herten wel in mijn oog zeker! Mijn lievelings-Soft-Cactusje van de huidige collectie zou er aan mogen geloven:


Het patroon, dat moest niet te ingewikkeld zijn. After all, de examenperiode kwam er aan en ik had best veel werk (en weinig energie, later meer daarover). Ik wilde geen rimpels (in de stof hé) of al te veel frutsels want die reeën mochten tot hun recht komen. Ze zijn er te mooi voor om verfrommeld te worden. Ik zocht en vond mijn inspiratie bij Riet & Lies Zo geknipt! 2. Ik maakte de "Recht op recht" in de tuniek versie. Geen ritsen van doen (aha!) maar wel knoopsgaten. Ik vloekte even binnensmonds, deed wat van drama queen tegen De Vent (die dat uiteraard niet snapte) en oefende eerst nog op een oefenlapje of vijf. Zij die het zich herinneren, weten dat ik af en toe in boel val met mijn machine als het op knoopsgaten aankomt. Wetende dat die knoopsgaten hélemaal op het einde gemaakt moeten worden (en ik geen tijd noch stof had om eventuele te moeten herbeginnen), begrijpt u mijn stress wellicht. Maar kijk, af en toe mag dat hier dus eens van direct goed gaan. Als in: dat knoopsgat staat recht, mijn machine at mijn stof niet op, het knoopje hangt er mooi midden onder, geen stofscheuren, mijne draad was niet op temidden de werken. Kortom: het was mijn dag! 'k Had beter nog met de Lotto meegedaan, potjandorie.


De kroon is ook van eigen hand, net zoals haar vorige twee kroontjes en dat van zus Wiezewup. Ik gebruik altijd hetzelfde patroon. Het stofje was nu een restje van de winterjas van Estelle, Rhythm in the rain. Hopelijk hou ik deze kroontraditie wat aan en blijft mijn kroost mooi braaf die kroontjes dragen op hun verjaardag tot ze 20 zijn of zo. Al is het maar voor de foto :-).

K3 sloop hier ook binnen. 10 000 luchtballonnen... 

En Olaf maakte plaats voor Dora...
En Boots natuurlijk niet te vergeten. 

Om af te sluiten, nog even een detail toelichten: ik heb een eigen labeltje laten maken! Hoera! Ik wou een naam die makkelijk en sierlijk was. Ik nam de twee namen van mijn dochters en mixte Babette en Estelle tot Babelle. (Zeg nu zelf, Estette was een beetje dwaas geweest.) En wat ben ik fier op het resultaat. Het maakt het nog een beetje meer "af". Zou ik nu eindelijk wat vaker aan mijn naaimachine geraken?







BewarenBewaren